Tükürük yağmuruna, tutsam ıslanmıyorlar.
Tatlı dil güleryüzle, asla uslanmıyorlar
Kötüler bizle aynı, kaptan beslenmiyorlar.
Güzellik pek kalmadı, kalanlar da eriyor !
Bırakabilsem keşke, yazmak acı veriyor !

Yalnız sütleri değil, mayaları da bozuk.
Dindarlık görüntüde, hâyaları da bozuk.
Hayâlleri düşleri, rüyaları da bozuk.
Gözlerim yitip giden, insanlığı arıyor !
Bırakabilsem keşke, yazmak acı veriyor !

Camilerin altında, sıra sıra dükkân var.
Sıcak para getiren, çeşit çeşit mekan var.
Neden aşevleri yok? Düşün haydi, zekân var
İşin sonu nedense, hep çıkmaza varıyor !
Bırakabilsem keşke, yazmak acı veriyor !

Zekât fakire değil, yurtlara bölünüyor.
Düşkünlerin zırhıyken, fetvayla deliniyor.
Artık sözün bittiği, bir yere geliniyor.
Gücü yeten tokatı, garibana vuruyor !
Bırakabilsem keşke, yazmak acı veriyor !

Onuncuköylü yazar, kimse üstüne almaz.
Şiirlerim nedense, kapılarını çalmaz.
Aslında biliyorlar, hiç bir ah yerde kalmaz.
Hakikat gözden uzak, kuytularda duruyor !
Bırakabilsem keşke, yazmak acı veriyor !
(Onuncuköylü)