BİR BİLSEN

Süzülürken gözümden kırk ikindi yağmurlar
Hatırlayıp maziyi andığımı bir bilsen
Sayfasız takvim gibi tükenirken ömürler
Aklıma sen düştükçe yandığımı bir bilsen

Ölümsüz bir aşktı bu tüketemezdi yıllar
Gök sarmaşıklar gibi uzanacaktı dallar
Hani derdin ki asla ayıramazdı kullar
Zalim hicran atına bindiğimi bir bilsen

Ruhumun incinerek ızdırap çekmesini
Ben mi dedim gönlünün gönlüme akmasını
Hançereme takılan ayrılık lokmasını
Aşkına katık edip bandığımı bir bilsen

Kara sevda rüzgarı başımızda eserdi
Lâl olurdu dilimiz konuşamaz susardı
Ay ışıtır yüzünü güneş surat asardı
Alev topu içinde donduğumu bir bilsen

Senden başka kimseye bakmadım göz ucuyla
Bırakıp gittin zalim kalbimi bu acıyla
Çırpınıp da birtanem gönlümün var gücüyle
Kuşkonmaz dallarına konduğumu bir bilsen

Bil ki senin imzan var ağaran şakağımda
El açıp dua ettim sökmeyen şafağımda
Seni bulurum diye gönlümün sokağında
Deli divane olup döndüğümü bir bilsen.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ