sırların feryadı olur mu ? baba !
içimde sakladığım fısıltıdan ibaret dertlerim.
hasret kalınmış bir babaya
yüreğimde hapsolmuş
gurbet yüklü ve feryadı dil ucunda
bende özledim baba demek.
yıllanmış bir boşluk var.
hayatı nerede yanlış yaşadık.
eksik mi fazlamı güzel günler saymadık...,
bu kadar mı zor bu ayrılık.
sabrımın edebide kalmadı.
insanın içinde ki yokluk bumuydu ki ?
ölüm, ölüm oy baba
dağda ki çobanın ateşinide düşürdün yüreğime.
sende gittin baba!
ve zaman devam ederken
yüklemişim omuzlarıma
derdimden büyü dertler
Çare sendedir yarab deyip
beklemekteyim büyük bir umutla.
dökülmüş bütün dallarım,solmuşum baba.
ve fısıltı dediğim dertler,sel olup taşınca gözlerimden
sırrımında feryadı çığlıklara kaldı
belliki zamanda yorulmuş bundan
geçmiyor acın içimden baba.
insanın içinde ki yokluk bumuydu ki baba.
nerde neşesi çocuk gönlümün ,oyuncaklarımın nerde?
yansın bu yüreğim yansın baba.
kalmamış gücüm kuvvetim.
yıkılmış iki çam ağacımız baba.
terlemiş ellerim.
yangın var avuçlarımda.
öpülesi avuç avuç ellerin,
topraklara kalmış baba!
ve öğrendim yetimliği.
yaşanılacak çağın en güzel ortasında yaşım.
gel gör ki ihtiyarlığın eşiginden gecti gönlüm .