KADERE BAK


Yirmi dört yıl bekledim evlenmeyi
Aşkımı sevgimi herkeslere sunmayı
Sekiz yıl çektim çocuk hasreti
Kadere bak,bak kadere.

Gülmek istedim sevgi bekledim
Saygı duydum huzur istedim
Üzüldüm ama hiç hayata küsmedim
Kadere bak,bak kadere.

Yaradanım verdi dünya yemişini
Hep dürüstçe yaptım kendi işimi
Tatlı bildim zehir olan aşımı
Kadere bak,bak kadere.

Çocuk büyüt okutup da evlendir
Torunları yedir giydir sevindir
Anladım ki bunlar bize hayaldir
Kadere bak,bak kadere.

Evim çocuklarım oldu derken
Tam huzuru sevgiyi, aşkı yaşarken
Aldı Mevlam sevdiğimi pek de erken
Kadere bak,bak kadere.

Eşim yok diye dostum da yokmuş
Onun varlığında sevenimiz pek çokmuş
Dünya telaşı insanları ne hale koymuş
Kadere bak,bak kadere.

Altı ay oldu ikinci ile evlendim
Eşim dostum olur diye güvendim
Doğrudur zannedip insanoğluna aldandım
Kadere bak,bak kadere.

Onbir ayda üçüncüyle sözlendim
Bu ne yapar sağdan soldan gözlendim
Okul sonuna diyerek çocuklara söz verdim
Kadere bak,bak kadere.

Kimse bilmez benim neler çektiğimi
Çamaşır bulaşık ütüyü de yaptığımı
Benim çocuklarım deyip boyun büktüğümü
Kadere bak,bak kadere.

Bülbül iken gül dalında hiç oldum
Eşe dosta muhabbette el oldum
Talan vurdu parçalandım kül oldum
Kadere bak,bak kadere.
Lokman AKBAŞ
15.05.2012