İşte bütün bu
sinema salonundan
çıkan kalabalık
araya birkaç
alabalık
az önce
bir karadeliğin
karadeliliğin
karaderililiğin
içinden
boyu kilometrelerce
bir abartmaya
maruz kaldı
hikaye bunun
çok az şeyinde
özetleyecek olursak
bir gün öleceğiz
ve bunun farkındayız
her gün belli aralıklarla
en vasatımız dahi
bunu aklına getirme
düşünürlülüğüne müsait
her yedi insandan
sekizi ölümlü
bunun kahrını yaşıyor
genç dünya
ve acıları
başka
konu mu yok
evet başta
konut yok
insanlar ikiye
ayrıldı
(tanrı’nın da müsadesiyle)
sinema salonundan
çıkanlar
sinema salonuna
girenler
film bunun
neresinde diye
sormayın
bu o kadar
açık ki
film makarasına
bakmak
çok yeterli
dünya ortadan
ikiye ayrıldı
filler ve
filmler
ikisinin de
gözyaşlarını
bekliyoruz
bir çay ocağında
ağzımızda
iki küpün
çözünmüş
bir şeker tadıyla
ister misiniz
ağzımızı ofislere
bozarak
altın tozuyla
bardağın kenarından
yerim ben
ne kadar da
yamyamız
birbirimize
kuşa,ota
böceğe
hatta boka
belki rokaya
yanında bir balık
çalınmış
hayatlarımız
doğadan
çalıntılardır
ve biz buna inatla
senfoni diyoruz
hiçbirimiz hırsız değiliz
sadece yürütüyoruz
ve şiir burada
istemsiz bir şekilde
acı çekmeden
aklına getirmeden
hiçbir estetik teferruatı
son buluyor.



İlker ÖZDEMİR