Gün oldu, ay oldu, yıl oldu, ne gelen var ne giden!
Risale-i-aşk hasretidir beni perişan eden.
Vazgeçer mi hiç? Müştak gönül sensiz figan etmeden,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamın ölmeden!

Geçen zamanlar âleme geniş banaysa dar oldu,
Özlemle dolu gönlüme onulmaz vecâlar doldu,
Şu anlarda bir anlar peyda olan cananlar soldu,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamın ölmeden!

Geldi geçti ey RÂBB’İM anlar, gene de bir gelen yok!
Name-i-aşkın yâdıdır, özlediğim benim pek çok,
Saplandı kalbime yarsız geçen şeblerde bin bir ok,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamın ölmeden!

CEMİL’İM fazla gamlanma ne olursun sen bu kadar?
Gün olur da, bulursun bittabi bir kafadar!
Üstüne düşersen çok, öldürür seni bu yaralar,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamın ölmeden!

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
ELVEDA’DAN.