Elifba’nın ilkinde, en Yüce’nin başısın
Nurunla etrafını, yakıyorsun Elif’im
Sadabatta salınan, servi boyun kaşısın
Nere gitsem karşıma, çıkıyorsun Elif’im.

Dik, doğru gidişinle, yeri göğü sallarsın
Seçilmişler içinde, güzelliği sollarsın
Maazallah yan bakanı, ahirete yollarsın
Şerri tarumar edip, yıkıyorsun Elif’im.

Adem’le Havva bile Cennet’ten sürülürken
Kör şeytanın yüzünden, defteri dürülürken
İsyanlığın bedeli, hesabı görülürken
Ezelden ta ebede, akıyorsun Elif’im.

Galübelâ’dan beri, yüreklerde sızın var
Tevazudan gelsen de, dört bir yanda gözün var
Arıların konduğu, her çiçekte özün var
Has bahçeler içinde, kokuyorsun Elif’im.

Sonsuzlukta bir güçsün, tartışılmaz ederi
Hiç kafana takmadın, gelir ya da gideri
Çamura beden oldun, “ol” denen günden beri
Dört kitabı ezbere, okuyorsun Elif’im.

Yaylaların gülüsün, miski amber kokuşun
Taşı bile eritir, ceylan gözlü bakışın
Çok eskiden bilirim, uğurludur nakışın
Hakikatin ilmini, dokuyorsun Elif’im.

Bütün eğri, doğruyu, içten içe süzerken
Melekler emrindedir, deryalarda yüzerken
Yalancı cennetleri, fanilikte gezerken
Yalnız bir tek Allah’ı şakıyorsun Elif’im.

Necati bir hoş oldu, seni arza sunarken
Adına kurban kesti, İsmail’i anarken
Aşkınla kora dönü, kavrulup da yanarken
Sevgiye kardeş gibi, bakıyorsun Elif’im.

Necati OCAKCI
12.04.2022
ANTALYA