İlk kez âşıklar gibi bir gece yaşadık
İtiraflarımızın, sohbetlerimizin demiydi
Sabaha kadar uzattık zamanı
İkimizde kör kütük sarhoş olduk
Elimde ayakkabılarım, yürüdük sahilde
Saklımda çok özeldi
Sesin hiç yükselmiyordu
Gözlerin gözlerime buğulu bakıyordu
Oysa hep yüksek sesle konuşurdun
Bazen korkudan altıma kaçırırdım
Kızmayasın diye saklardım
Dudaklarında sıgaran dans ederdi
Ve o bile dayanamaz sönerdi
O’na bile sinirlenir, söverdin...

Bir tokatınla dağları devirirdin babam!
Ne çok korkardım, her kapı çaldığında
Zile sanki bir farklı basardın...

Vurduğun yerlerimde çürükler olurdu da
Günlerce okula gidemezdim
Sen bilmezdin, bende söyleyemezdim!..

Hep farklı olmamı istedin
Tek çocuktum
Beni çok mu severdin..?
Yoksa sendemi öyle büyüdün hiç bilemedim!..
Arkadaşlarım ve çevrenden çokça sevilirdin
Onlarla fasıllar söyler, şarkılar öğretirdin
Akordion, piano, kaşığı ne güzel çalardın
Arkadaşlarıma rakı ikrâm ederdin
Hayat adına nasihatler akıllar verirdin
Ne çok kıskanırdım
Onlarda bilmezlerdi
Yanlız kalınca yediğim dayakları, utanırdım
Anlatamazdım!..

İzlediğin filmlerdeki kötü yola düşmüş kızların
Hırsı bile benden çıkardı
Biraz süslensem sesin haykırırdı...

Zengin bir ailenin çocuğuydun
Ama ruhunda emek ve üretmek vardı
İşçiliği seçtin, oldukça da sosyaldin
Hak verilmez alınır derdin
Benide öyle yetiştirdin
Gözyaşlarına çok sinirlenirdin
Sakın aciz olma derdin
Haklıydın babam!..
Paylaşmayı, emeği senden öğrendim
Bir simidin yarısını bize getirdin ki
O senin öğlen yemeğindi...

Hak aramadım, arayamadım
O yüzden sen gibi zengin de olamadım
İşçiydi babam dedim, bende öyle kaldım!..
Ama başım dik, alnım açık
Sanırım öz’ünden bayağı şey aldım
Biliyormusun o resimdeki yaşım kadar
Kızım var, boyu boyumdan uzun
İnan bana daha bir fiske vuramadım
Biraz şımarttım
Sakın kızma babam!..
Verdiğim nasihatleri hep senden aldım!..

En büyük arzun doktor olmamdı
Hep ablanı örnek gösterirdin
Affet babam!..hiçbirşey olamadım...
Sana isyan ettim, ceza verdim
Şimdi belki de bedel ödüyorum
Hem üzül, hem sevin
Sen gibi dürüstlüğümü koruyorum!..

Okul öncesi gazete okuttun
Çarpım tablosu sular seller gibiydi
Nerdeyse birinci sınıftan atılacaktım
Ahhh be babam
Sesim çıkmaz bildiğimi bile anlatamazdım
Utanır bilmiyormuş gibi yapardım
Öğretmenimle konuşur ona bile kızardın

Oyuncaklarım matemetik
Muhasebe defterleriydi
İşte hayat bunlar derdin
En iyi dersleri sen öğrettin
Ama ben sınıfı geçemedim
Yaşam hep ikmâle bıraktı babam!..


ayşe yayman