Ey zamane oburu kaldır kafanı kumdan
Zulüm midene dolmaz, aç kalmazsın korkundan
Sustuğun zulüm seni alı koymaz uykundan
Sanıyorsun canın can, başkaları patlıcan

Dünyanın ziynetiyle senin kesen şişerken
Götüremezsin onu ahirete giderken
Yok öyle şatafatlı sarayınla gömülmen.
Küçük beyninde sen can başkaları patlıcan.

Küçüldükçe küçülmüş bir et parçası kalbin
Öyle küçük kalp ile bilinir sanma kadrin
Aklında cennet varken cehenneme mesain.
Diyorsun ki canım can, başkaları patlıcan.

Irmakların suları içmek ile tükenmez
Canlı cansız yudumlar yine denge değişmez
Dünyanın su miktarı zerre gram eksilmez
Buna rağmen senin can başkaları patlıcan.

Kurt kuzu çıta Arslan ne var ise cihanda
Hiç birisi gizlenmez alenidir meydanda
Topladığın servetin kalır sanma cüzdanda
Sanma sade canın can başkaları patlıcan

Tıpkı hava gibidir kısmet denilen nimet
İstesen de kesilmez herkese düşen kısmet
Sadece sende vardır insana karşı haset
Sanma sade senin can, başkaları patlıcan.

Sende ki şu hasetlik mahlukatta olsaydı
Ne inek süt verirdi, ne arı bal sunardı
Ne toprak ot verirdi ne tavuk yumurtlardı
Mukaddestir bütün can, değil biri patlıcan.

Az olan her bir nimet paylaştıkça çoğalır
Rızık dairesinde herkes payını alır
Küçücük paylaşımlar nice gönüller alır
Paylaşımla birleşir ayrı gayrı bütün can.

Sadaka çok belaya sur olur korur seni
Verdiğin her kuruşun gün olur bulur seni.
Rızayı ilahiye çevirir yörüngeni
Gözün gönlün şen olur kalbinden gider hicran