En büyük sevgim
En büyük hayal kırıklığım
ilk sana güvenmiştim bir anneye güvenircesine
Yeşil gözlerin aşkla bakıyor sanmıştım
Oysaki
Kalbin onursuz duvarlarla doluymuş
Gözyaşındaki kusurlarınla iyice
Küçülmüşsün insanların gözünde
Bir ben görememişim
Kör bile benden daha iyi görürdü
Kötülüklerini
Güzelliklerini göremediği kadar

En büyük sevgim
En büyük hayal kırıklığım
Seni kaç kez affettim bir bilsen
(ne işe yarar gerçi olan olduktan sonra)
İnsanlara kulak asmadım bir kez bile
Senin sözlerini kalbime astığım gibi
İyisin diye bildim seni
Kötülerin iyi olduğunu bilmediğim gibi

Ey sevgilim
Masum olduğunu unutamadığım için
Öyle olduğunu zannettiğim
Sık sık düşündüğüm, hissettiğim için
Kendimi de üzdüm senin beni üzdüğün gibi
Kendimi de hayal kırıklığına uğrattım senin gibi
Boş yere, duygusuz bakışlarınla oynadın benimle
Beni de kendime düşman ettin
Sana benzedim senin yüzünden.

En büyük sevgim
En büyük hayal kırıklığım
Artık akıllandım biraz sayende
Üzülmek de yanılmak da
insanın işine yararmış, bilmezdim.
Artık benim gözümde bir günah bile
senden daha değerlidir gözümde
Şimdi cehennemde de üz beni
Kendini üzdüğün gibi.