O SES (Zelkif Terzi Ağabeyi beklerken)
Yusuf Yilmaz
Eminönü’nde bir sabah vakti
Gelen geçen gemileri seyre dalmışım.
Kafamda bin bir düşünce,
Gözlerimde denizin maviliği,
Kulaklarımda bir dostun
Yüreğinden gelen o
Merhaba diyen
Hasret rüzgarlarının serin esintisi...
Yıllar yıllar önce
Buralarda bir defa daha buluşmuştuk.
O zamanlar
Hücrelerimiz daha diri daha tazeydi.
Ufuktan ufuka konar,
Hayallerimizi süsleyen
Moral, umut
Gökkuşagınin yedi rengi gibiydi.
Şimdi bakıyorum da
O renkler yerini
Bulutlu bir havada
Batan güneşin ışıklarına bırakmış.
İki zamanın kesiştiği nokta,
Samimiyetle içten duygularla
Merhaba diyen o ses
Değişmeyen o aynı ses!
Aynı güven, tevazu,
İnsana yaşama sevinci veren,
Cesaretlendiren, moral veren o ses:
Tıpkı hiç gözünü kırpmadan
Beraberce vatan savunmasına koşan,
Yiğitler misali...
O bir asker,
O bir öğretmen,
O yeri geldiğinde bir veli,
Bir Ağabey ,
O tam bir adam.
Böyle gelmiş böyle gidecek.
Gönül dinlemiyor
Uzaklık ve zaman.
Eminönü’nde bir sabah vakti:
Denizin dans eden dalgaları,
Bir gürültüyle
Gelip geçen gemiler,
Çingene kızların kıvrak dansları,
Merakla,geleceğini
Talih kuşunun gagasında arayan bir genç
Ve "geldim" diyen o dost ses.