“tak tak…” kapım çalındı
“Mutlulukmuş” -öyle mahcup mahcup… Öyle utangaç-
Yıllar sonra gelip de kapımı çalan
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Duvar gibi suskunluğumla

“tak tak…” kapım çalındı
“Sevinçmiş “ -öyle utana utana… Öyle sıkıla-
Onca acının ardından gelip de kapımı çalan
Elinde plastik ölü çiçekler - renksiz, ruhsuz, kokusuz-
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Ustura gibi kanatan kızgınlığımla

“tak tak…” kapım çalındı
“bundan sonra güzel günler göreceğiz” gelmiş -öyle pişkin pişkin
Utanmadan ömrümün son günlerinde
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Buz gibi küskünlüğümle

“tak tak…” kapım çalındı
“aşkmış- gülmekmiş” meğer
Yüreğimde yaprak gibi kuruyan aşklardan
Ve gözyaşlarından sonra-öyle pişman pişman… Öyle üzgün-
Özür dilercesine kapımı çalıp da duran
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Yer yarıldı da yerin dibine giren gülüşüm
Ve deprem gibi başıma yıkılan yalnızlığımla…

Geç kaldınız… Defolun gidin
Şu mübarek ağzımı açtırmadan benim
Sakın haa! Bozmaya da kalkışmayın
O kahreden… O yalnız… O korkunç… O mutsuz…
O aşksız… Ve o gülmeksiz kalan kurulu düzenimi…

Ele avuca sığmayan çocuk gibi
Yürek kapımı çalıp çalıp da kaçan sendin demek
Seni gidi güzel günler göreceğiz seni…
Seni gidi aşk…/ seni gidi sevinç…/ seni gidi mutluluk seni

1 Ocak 2021