TANRI MİSAFİRİ

Aç kapıyı ben geldim misafir et bu gece
Uykusuzum şuraya bir kat minder ser gönül
Sevinç zerreye emsâl,, derdim dağlardan yüce
Sana bir sualim var susma cevap ver gönül

Tanrı misafiriyim sende kalmaya geldim
Dertleşip sabaha dek hemhal olmaya geldim
Kırılan şu kalbime deva bulmaya geldim
Kanayan kalp yaramı sevgin ile sar gönül

Yüreğimi hapsettim ateşten bir güğüme
İlmek ilmek dolandım aşk denen kördüğüme
Kara bulut çökerken duman duman göğüme
Neden güneş doğmuyor şafaklara sor gönül

Kaç yerden yara alıp incitildik, kırıldık
Hangi yeri yurt etsek diyar diyar sürüldük
Elli yıldır seninle aynı okla vurulduk
Hayat denen bu yolda dik durmak çok zor gönül

Dünyanın dertlerini şelek ettim sırtıma
Devran ne çok değişmiş uymak zor bu ortama
Nedâmet ağır basar koysam vicdan tartıma
Bülbülün terennümü güle âh-u zâr gönül

Sığmaz olur yüreğim sıkışır yerkürede
Kaybettiğimiz günler acep şimdi nerede
Maziye bir göz atıp çağırsam bin kere de
Huzur beklerken bana düşen hep efkâr gönül

Küllerinden tutuşup yanarsın için için
Nurgül’üm dertlerini örtbas edersin niçin
Susma gönlüm de hele yoksa sevmek mi suçun
İkimizi de yakan bir vefâsız yâr gönül

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ…