Ben şair değilim .
ŞİİR’im bilir beni ...
Ben sadece onu okurum
Okuduğumu yazarım ...
O bilir beni ...
Yaradan yazmış yarattığında
En güzelini ...
Okuyabildiğim kadar yazarım...
Bir de özel ŞİİR verir kullarına
O geldimi rengârenk olur dört bir taraf
Çiçeğe bürünür doğa
Bir karınca , bir yaprak
Bir yağmur damlası...
En çok da Yağmur
Özellikle Yağmur...
Çokça rahmet...
Bereket...
Bir kırmızı gelincik edasıyla gelir kimi zaman...
Bir buselik sürer bazen...
Bazen uğur böceklerini okuyamam
Bocalarım yazamam
Ellerimde yürürken hayran bakarım sadece...
Bazen;
Sadece hayran hayran bakmak da şiir olur...
Görebildiğim kadar okuduğumca mısralara dökerim...
En çok ŞİİR’im kendini gösterince dökülür kelimeler,
Kendiliğinden...
Yaz sıcaklarında çölde gördüğüm çiçeğe bir damla su verdim ŞİİR oldu...
Okuttukça okuttu kendini ...
Kaleme döktüm okuduğumca
ŞİİR yaratılalı beri yazılmış...
Ne mutlu ...
Görene anlayana haykırana
Duyana
Hakkı ile yazana...
Ben şair değilim
Demem diyemem
Okuduğum
ŞİİR’im var
Ben öldükten sonra
Belki Hiçbir şey der bana ...

__ Hiçbir şey Mesut

. . .