VEDA

Yine, vedadan sonra izim kaldı yanında,
Zaman güçlü esse de sanmam ki süpürecek.
Bildik kelimelerle vedalaştık anında,
İnkâr etsek de gülüm, sevgi hâlâ sürecek.

Vedaya sebep sözler uçar gider, öylece,
Küstürdü mü sanırsın o öfkeli sözlerin?
Kâlbe çizilenlerse kalırlar senelerce,
Kolay koparılamaz, sevgi kökü çok derin.

Aşk, bakışla yeşerdi eylülün onbeşinde,
Muhteşem zirvesiyle görünmez oldu dibi.
Ne kadar da nazlıydın, hep koşturttun peşinde.
Gün oldu bu sevgimiz boy attı çınar gibi,

Kem sözlere, gözlere yenildik de mi bilmem,
Kaç kez düştük yüksekten, ufalandık toz gibi.
Kollarında yaşarken sanırdım ki hiç ölmem,
Bir bakmışız yerdeyiz, aşkın yakınmış dibi.

Veda aşka aradır, biraz soluklanmadır,
Bu kaçıncı ayrılık, bu kaçıncı kavuşma?
Veda kırıcıysa da, buluşmalar ammadır,
Tadını çıkaralım, yârim fazla konuşma!


Mehmet Semercio