Şiirler ölüyor yar görmüyor mu yüreğin?
Çık gel ve de ki sana şiir olmaya geldim.
Issız bir dağ başında her yanı aydınlatan,
Yüreğinde koca bir şehir olmaya geldim.

Kış dedim aldırmadan değisen her mevsime.
Sancılar düştü artık şu daralan göğsüme.
Yüzünde yıllar yılı o yitik tebessüme,
Dokunup döndürecek sihir olmaya geldim.

İyi edemiyormuş yarasını dağlayan,
Dağlanmış bir yaraya koca ömrü bağlayan.
İçerimde biriken gözyaşımla çağlayan,
Kuruyan toprağına nehir olmaya geldim.

Yada tükenmedi dé gam ile geldim yine.
Gama olan hasrete oturdum güldüm yine.
Sana gelirken döndüm maziden aldım yine.
Hayatına dün gibi zehir olmaya geldim.

Gül olup gülzarıma tek bahar girmesen de,
Yada bağban misali gülümü dermesen de,
Sen aynada sendeki Zühre’yi görmesen de,
Mesut’um ben dünyaya Tahir olmaya geldim.

Mesut ALTUNKAYNAK