Herkesin bir gönlü, her gönülün ise; faklı, farklı alanlarda da olsa çok sevdiği bir “SULTANI!..” vardır.
Benim de bir gönlüm ve bu gönlümün de elbetteki bir sultanım var. Allah’ın bir Nimet’i ve bana Lütfû, Keremi ve İhsanı olan bir sultan, bir nimet ki: o, “nimetler Nimet’i..!”

---İLÂHİ---

S U L T A N - K İ M ?...

ŞİİR NO: 128 27-12-2008

Yedi tepeye, hükmeden,
Dağlarda, kayık gezdiren;
Zinciri kırmadan, geçen,
İstanbul’u da, feth eden...

Çağlar, önünde eğildi,
Fatih de, sultan değildi.

Acem’i, tahtından atan...
Hakk yolunda, baş aldıran
Muhteşem zafer, Çaldıran,
Mısır’ı, Memlûk’tan alan,

Halifeliği devraldı,
Yavuz da, sultan değildi.

Denizi, göle çeviren,
Tam, üç kıtaya hükmeden;
Kanunu, bu güne gelen,
Dünya; önünde eğilen...

Adına, muhteşem dendi,
Süleyman, sultan değildi.

Sultan o’dur, bu faniye,
Taht kurmuştur, şu kalbime;
Sızısı işler.. gönlüme,
Kendisi, derman.. derdime...

Bir gün, bir hayal belirdi,
Gönlüm, Nimet’e eğildi.

Nimeti, Allah yaratmış,
Nimet, gökleri kaplamış;
Nimet’le, yeri donatmış,
Nimet, mahlûkatı sarmış...

Bana da bir “NİMET" verildi,
NİMET’e, “Sultan” denildi.

16-09-1975 SAAT:03:25 ADANA.
Mürsel Münevveroğlu (munevveroglu@hotmail. com)