Muhatap,belli ki nasihata muhtaç mı muhtaç...Gönül ferman dinlemiyor,ne kadar karşımıza alıp,tek muhatabım sensin ha ,desek bile...Namerde de kul eder,belaya da salar,kemale(Olgunluk,mükemmellik) de erdirir,bu gönül denen içimizin efendisi...Konuya,biraz tasavvufi açıdan bakılmış...halk edebiyatının lezzetini aldım, dizelerinizin tarz ve içeriğinden...sözcükler yalın,mana boğulmamış kelime oyunlarıyla...şeffaf mı şeffaf, baştan sona tema...

nefis terbiyesi ve muhasebesi ağırlıklı eserde,muhataba sert ama,halim selim bir şefkatle de yaklaşılarak,öğretmen edasıyla sesleniliyor...Seslenen kimlik zaten kendisinden emin ki,hatırlatıyorum ha,sonuçta ben sevinip üzüleceğim diye,gönülle özdeşleştirmede de başarılı...

tebriklerim,varımız ve yoğumuz olan gönül dünyamızın,bir yudum haz ve sevgi için,badirelere düşmemesi için yaptığınız tasvirlere ve paylaşımlara,ve de,kamil insan olanların,gönüllerini kontrol altında tutup,helal dairesi dşına çıkmamasını ve sevdalanışını da üç günlük dünya için değil,ebedi yaşama taşımasının esas olduğunu şeffafça dillendirişlerinizdeki ustalıklara ve içtenliğinizedir...selamlarımla....