2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
348
Okunma
Bu şiiri, 02 Nisan’ 2004 tarihinde hakka uğurladığımız saygı ve özlemle andığım anam Hatice için kaleme almıştım.
O sonsuza kadar gönlümüzde yaşayacaktır.
Anısına saygı ile,
Her iki Nisan’da yüreğimdesin
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe
Altmış sene olmuş belleğimdesin
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe..
Yokluk çeker iken bizi doğurdun
Sen bize hem ana hem baba oldun
Zorluğa, çileye karşı yoğurdun
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe..
Genç yaşında kayıp ettin erini
Zalim felek kırdı gonca gülünü
Çaresizce tuttun gurbet yolunu
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe..
Sen gittikten beri dumanlı başım
Eller çelme takar, rast gitmez işim
Ne baharım belli, ne kara kışım
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe..
Hasretin büyüyor garip gönlümde
İyi olmaz yaralar gayet derinde
Can Hasan’a kara gün çok ömründe
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe..
Hasan Erkılıç
Ankara’ 2020
5.0
100% (4)
Cevap Yaz