Biri dinler diğeri anlatır,
Dinleyen bilir,
Anlatan yaşamıştır...
Hani yokmu şu yaşanan hatırlamak bile istenmeyen olaylar,
Yaşayan anlatır,
Duyan dinler,
Bilmeyen öğrenir,
Öğrense de değişir mi sanki...
Bir bakmışsın aynısını Yaşar,
Dinlediğini,bildiğini
Duyduğunu,öğrendiğini zannederek...
Hani yokmu şu çıkmaz bana denen
Çıkmaz sokaklar...
Girdiğin o derin dipsiz kuyu...
Girdiğin anda sınavın olur,
İmtihanın olur,
Sende Yaşar,
Gün gelir başkasına anlatırsın...
Sende söyle şunu,
Hani yokmu şu çıkmaz bana dediğimiz çıkmaz sokaklar,
Çıkıyor de...
Öğrensen de imtihanın,
Öğrenmesen de,
Ama geçiyor de,
Belki çok zaman geçiyor ama,
Geçiyor de...
Yine yeniden hafızasını kazanmış insan gibi de...
Bitkisel hayattan çıkan hasta gibi,
Yürümeye başlayan çocuk gibi de,
Gülmeyi,
Sevmeyi sevmem diyemeden,
Ağlamayı,
Herşeyi baştan öğreniyorsun de,
Sanki hiç o çıkmaz sokağa girmemiş gibi...