AKIL VE SÖZ
Yusuf Yılmaz
Kötülük her yere gizlenmiş;
kollamazsan kendini
bir virüs gibi girer ruhuna.
Gittikçe karartır ve sarar ruhunu,
kenarında bir müstesna yer kalmışsa
zamanla onu bile kaplar;
ne sevgi kalır ne aşk.
Aklını alır bir cahil
yükler eşeğin semerine
dalga geçer iradenle.

Yarın kim bilesin ne olacak?
Şu güzeller bahçesinden bir gül mü alsan
koklasam mı o sevdanın
sevgi dolu rehasından?
Çekip kurtarsam ruhumu
güneşin dağıttığı kara bulutlardan

Alıp aklımı eşeğin semerinden,
koymalı karıncanın sırtına;
işte o zaman ne fitne ne fesat gelir
insanın aklına.
Akıl ah akıl!
En büyük sermaye en büyük varlık;
kullanmasını bilene.
İster al ister sat;

Güzel bir ağızdan çıkan güzel bir söz
nasıl mutlu eder insanı.
Aklı bırakıp da uyarsan şeytana,
kim bilir neler gelir başına !...