SEN YOKKEN
..................’nın umursamaz sevgisine hitaben


Bak bir yaz daha geçti
Sen yokken
Ne güneşler doğup battı
Evrenin saatinden


Sen yokken çok şeyler oldu
Bir oğlu oldu ablamın
Adını Güven koydular
Sen yokken gülen yüzler soldu
Dostlarım bana düşman
Düşmanlarım dost oldu
Sen yokken

Hani hatırlar mısın
Acılı bir komşumuz vardı
Durgun bakışlarında bir burukluk
Bir hasret hiç eksik olmazdı
Sensiz akşamlarda yine anlatmaya başlar
Uzaklarda çok uzaklarda der
Ve akardı gözlerinden yaşlar
Gelmez bir daha diyerek
Yavaştan çatılırdı kaşlar
Sonra titreyen sesiyle devam ederdi
Ölmeden görseydim bir kez
İnan hiç acı çekmezdim Ekrem
Ölsem de bin kez der
Susardı
İşte .... İşte o acılı komşumuz bile
Yalan oldu
Ne gözleri kaldı ne sözleri
Son bir kez göremeden sevdiğini
Sonbaharda sararıp solan yapraklar gibi
Düştü toprağa
Eylül ayının o güzelim akşam şafağında
Yelken açıp gitti
Yakamozların pırıltısında
Sonsuz bir zamana
Sen yokken


Burada mevsimler geçiyor
İnsanlar doğuyor
Sonra yakınımda bir yerlerde
Acılar içinde biri ölüyor
Kimseler görmüyor
Kimseler duymuyor
Sonra birde baktım ki
Yalnız başına bir garip
Allah’ım nasılda ağlıyor
İçime bir burukluk çöküyor
Yorğun ve bitkin adımlarla yürüyorum
Adana’nın ıslak kaldırım taşlarında
Kulağıma yakından sesler geliyor
Dönüyorum bir de bakıyorum ki
İnsanlar omuz omuza
Yarabbi ağlarcasına gülüyor!!!
Herkes görüyor
Herkes biliyor....
Ama sen yoksun


İçimde bir soğukluk var
Senin yokluğundan daha soğuk bir soğuk
Ben donuyorum sen yanıyorsun
Ben ölüyorum sen biliyorsun
Artık dayanamıyorum yokluğuna
Bin kişinin içinde
Bir kişi kaldım

Eylül ayının
O güzelim akşam şafağında
Yalnız başıma ben her gece agladım
Sonra başımı kaldırıp
Sabahın ilk ışıklarıyla
Gözlerin gibi ışıl ışıl parlayan
Yakamozlara baktım
Ve anladım ağladım
Yavaş yavaş ben
Acılı komşumuza benziyorum
Sen yokken

Ahtım olsun sana sevdiceğim
Ahtım
Sen yokken ölürsem eğer
Bir mezar taşım olmasın
Ağlamasın ardımdan kimseler
Benden ne bir iz kalsın
Nede bir söz

Beni anlıyormusun
Sen yokken benim için artık
Bir yaz daha olmasın



Ekrem MANTAŞ.....1998...