Çanakkale benim, gururum şanım.
Onunla tutuşur, ateştir kanım.
Bir yanım da Ağrı, Edirne canım.
Buradan yayıldı, cihana namım.

On sekiz mart, bizim doğum günümüz.
Dünyaya yayıldı, sonra ünümüz.
Aldı düşmanlarım, dersini bizden.
Gurur duyduk Atam, biz hepinizden.

Battı gemileri, öldü her biri.
Kaçtılar boğazdan, gerisin geri.
Şehit kanı aktı, kan dereleri.
Çok şükür atlattık, o devirleri.

Batı çok güçlüydü, gemiler zırhlı.
Top, tüfek, tayyare, askerler hırslı.
Quenler, Elizabeth, daha niceler.
Denizin dibine, batıp gittiler.

Askerleri seçme, Arap, Fas’lılar.
Gurkalar, Anzak’lar ve de haçlılar.
Planlar yapmıştı, kurnaz arsızlar.
Öldü İngiliz’ler ve Fransız’lar.

Peygamber askeri, vardı orada.
Düşmanı sokmadı, kalsa da darda.
Şan kattı şanına, bütün dünyada.
Çanakkale, o gün oldu armada.

Sonra yine geldi, bu kahpe düşman.
Kurtuluş harbiyle, oldu bin pişman.
Denize döküldü, İzmir’den Yunan.
İngiliz, Fransız ve de İtalyan.

Bunlar leş kargası, tarih yolunda.
Ne işiniz vardı, Türk’ün yurdunda.
Malazgirt’ten başlar, düşmanlık bize.
Sizleri her zaman, döktük denize.

Ey millet yüzyıldır, bak neler gördün.
Düşmana süngüyle, duvarlar ördün.
Vermedin yurdunu, savundun öldün.
Kurtardın vatanı, sevindin güldün.

Türkmendağlı devlet böyle kuruldu.
Meşakkatli lakin uzun bir yoldu.
İlk Cumhurbaşkanı, Atatürk oldu.
Vatan millet birlik, selama durdu.


HİLMİ CAN.
18.MART.2009.

(2275)