Onlar ki kimisi çocuk
Kimisi bebekti
Her biri birer umut
Her biri birer gelecekti
Topraktaki tohum misali
Boy verip büyüyecekti
Zulmün kol gezdiği
Bir anda
Yaşama dediler elveda



Nasıl kıydılar çocuklara
Sırtında okul çantası
Minnacık adımlarla
Düşeceklerdi okul yoluna
Ve düşe kalka
Güle oynaya
Hayatın baharında
Yaşama derlerdi merhaba



Kimbilir belki
Çocuklar ölmesin
Şeker de yiyebilsin
Veya bir daha
Halepçeler olmasın
İnsanca yaşansın diye
Ellerinde kağıt kalemleri
İmza için
Kapı kapı gezelerdi



Onlar birer çocuk
Birer bebekti
Belki Birleşmiş Milletlerden
Veya Avrupa Konseyi’nden
Ellerinde mikrofon
Halepçe’nin
Hesabı sorulsun
Diye kürsüden seslenirlerdi



Belki bir daha
Halepçeler olmasın
Çocuklar ölmesin diye
Kendi geleceklerini
Kendi eleriyle çizerlerdi
Belki de Halepçe katillerini
İnsan Hakları Mahkemesi’nde
Mahkum ederlerdi

*

Belki ellerinde
Barış bildirileri
Yüreklerde
Kardeşlik sevgisi
Savaşa hayır derlerdi
Ya da ellerde
Kazma kürekleri
Halepçe Meydanı’na
Halepçe anıtını dikerlerdi

Muzaffer KALABA