Korkma! Diye başlayan İstiklâl Marşımızda
Hürriyet meşalesi yakıyordu Akif’im.
Çelikten teçhizatla donanıp karşımızda
Duranların surunu yıkıyordu Akif’im.

Muhammed’den ilhamla Mehmed dedi babası
Bir de Ragif ekledi inceltmekti çabası
İsmi ile müsemma, milletin dil-rübası
Sevgiyle gönüllere akıyordu Akif’im.

Bağımsız vatan aşkı bir ân olsun dinmedi
Döndürmek istediler o yolundan dönmedi
En karanlık günlerde ümidi hiç sönmedi
Ufka istiklâl diye bakıyordu Akif’im.

Milletiyle vatanı ayrılmaz bir bütündü
Ondaki bu anlayış her şeylerden üstündü
Göğsünde saklı iman dimdik duran sütundu
Takvanın zirvesine çıkıyordu Akif’im.

İnsanı insan yapan ruhunda saklanan öz
Yürekte mayalanıp manasını bulan söz
Sözlerden müteşekkil en tesirli mitralyöz
Şiirden mermileri sıkıyordu Akif’im.

Meftun olduğu bayrak sakın gökten inmesin
Allah adını anan ezanlar hiç dinmesin
Son din İslâmiyet ve Muhammed incinmesin
Diyerek şimşek şimşek çakıyordu Akif’im.

Şühedanın kanıyla sulanan aziz toprak
Bir daha kurur muydu akarken kandan ırmak
Yakışır mı ırkına etten ayrılsa tırnak
Bu yüzden uykusundan sakıyordu Akif’im.

Anadan Asyalıydı babadan Avrupalı
İslâm’ı hazmetmişti, hurafeye kapalı
Karşısına kim çıksa zalim, eli sopalı
Yolunu behemehâl tıkıyordu Akif’im.

Muhacir gelmiş idi bu dünya sofrasına
Ehemmiyet vermedi nazına, tafrasına
Hiç endişe duymadı bir nefes sonrasına
Kur’ân’ın hikmetiyle şakıyordu Âkif’im.

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
14.03.2022 – DENİZLİ.