AYRILIK İZ BIRAKIR...

Böyle başlar tüm aşklar, niyet bir ömür boyu
Kimler gelir geçer de birisi iz bırakır
Ayrılık talan eder demir attığın koyu
Canını alır gider, seni sensiz bırakır..

Gün ışığı kâr etmez dalgın bakışlarına
Can yoldaşı olurum derken yokuşlarına
Teslim olup hayatın iniş çıkışlarına
Yürümeye takati kalmamış diz bırakır...

İnanır sanırsın ki vakıfsın her şeyine
Sonra müphem sorular yüklenirler beynine
Ömrünce akıl yorsan anlayamazsın yine
Gidişinin ardından bir sürü giz bırakır..

O’nunla sevmiş isen mavinin her tonunu
Tuttuğun el sanırsın hayatın bastonunu
Bir gün çekiverirler göklerin sütununu
Daldıkça boğulduğun mavi deniz bırakır..

Günler aylar uzatır hasretin zincirini
Yerine koyamazsın istesen de birini
Hafiflesin umarken gelir daha derini
Hazan vurmuş sararmış solmuş beniz bırakır...

Ayrılığın gemisi yol alır sonsuzluğa
Seçer avareliği vurdurur gamsızlığa
Döner zamanın çarkı, alışır onsuzluğa
Dinmeyen bir özlemle ağlayan göz bırakır...

Veda buseleriyle acıdır ayrılıklar
Pansuman ile geçer ufak tefek sıyrıklar
Zamana yenik düşer kalbindeki kırıklar
Depreştikçe sineye saplanan biz bırakır...

Meşgul eder kendini günübirlik işlerle
Bastırır hislerini derin iç çekişlerle
Onarır acısını yamayla dikişlerle
Küllerin arasında bir avuç köz bırakır..

İçten içe yansa da tütmeye gücü yetmez
Bir yudum mutluluğu tatmaya gücü yetmez
Ya karakteri ya da tutmaya gücü yetmez
Ardı sıra bir umut, verilmiş söz bırakır...
......

Dr. Ayşe İzci Coşkuner,, Antalya