Sabah erkenden uyandı.
Etrafına boş boş baktı.
Sonra kalkmaya çalıştı.
Tutmuyordu ayakları.

Ağrıyordu her tarafı.
Kalmamıştı hiç dermanı.
Karnıda çok acıkmıştı.
Güçlükle ayağa kalktı.

Ufak ufak adımlarla.
Güç bela vardı mutfağa.
Peynir çıkardı tabağa.
Bir parça attı ağzına.

Geçti ekmek sepetine,
Ekmeği aldı eline,
Küflendiğini görünce.
İsyan etti kaderine.

Sonra masaya ilişti.
Yaş altmışını geçmişti.
Yalnızlık çok kötü şeydi.
Tüm dostları terk etmişti.

Tek çocuğu ailenin.
Kralıydı tüm sokakların.
Anlamı yoktu paranın.
Gözdesiydi genç kızların.

Evlen demişti anası.
Karışma dedi babası.
Bu dünya onun dünyası,
İyi yaşasın hayatı.

Arkadaşları çoğaldı.
İçki, kumara alıştı.
Mekan etti meyhaneyi
Babasını çok kızdırdı.

Tartışma dozunu aştı.
Baba patlattı tokadı.
Evlat savurdu tekmeyi.
Bu tekme yıktı herşeyi.

Baba merdivenden düştü.
Anne çığlıklarla koştu.
Çırpındı, orada düştü.
Dediler ki kalbi durdu.

Para suyunu çekince.
Babada göçüp gidince.
Almadı selamın kimse.
Kalmadı yanında kimse.

Çok sevdiği sokakları,
Hepten onun idi şimdi.
Yalnız geziyordu gayrı.
Dostu çek çek arabası.

Direniyordu hayata.
Hiç kimsesiz tek başına.
Titreyen bacaklarıyla,
Topladığı kağıtlarla.