4
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
476
Okunma
Gece otururken odamda ruhumla
rüzgar fısıldadı bir yanıma
nefesimizi kestik ve dinledik o sözleri
bana beni anlattı güzel bir edâyla
sanki daha önce hiç yaşamamış gibi
büyük bir heyecanla dinledim
gözlerimi kapattım ve daldım o hülyaya
sonra yine gördüm onu
hâlbuki silmiştim hafızamdan
kızdım rüzgara,
açıldı yine o tozlu raflardaki kitaplar
uzun zaman olmuştu
onunla otururken sahilde
yanımızda menekşeler
hep beraber gülüyorduk güneşin gidişine
yarın daha güzel bir gün için
ama sonra bizi bırakıp gitti işte
her gece ağladım sahilde menekşelerle
hiç aç kalmıyordum
gözyaşlarım beni doyuruyordu
elveda bebeğim,
elveda bedenim...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
