Rızka tamah etmekten  aklayan hür nefestir
Bizim olmayan malı, yığarken Rahman dedik
Miras olan kalpleri saklayan nur kafestir
İnanca küçük leke, değerken Rahman dedik

Adalet icap gelir, kurulmuş mizan ile
Kulaklar şen şakraktır, okunan ezan ile
Baş yastıkta rahatsa, hayati düzen ile
Sehet vakti güneşle doğarken Rahman dedik

Gerçeğe iman ettik evvel sakındık hiçten
Emirleri anladık, düşüvermedik güçten
Beyin huşu halinde, tekbir sesi en içten
Rükuya giden beli, eğerken Rahman dedik

Gökte yanan güneşe çıra demek olur mu
Allah’tan gelen derde yara demek olur mu
Görünen beyaz süte, kara demek olur mu
Kandan ab-u hayatı, sağarken Rahman dedik

Hiddetli beyinleri tutup sinede ezdik
Gariban fukarayı en zor gününde sezdik
Gönül helâl yönünde baş önümüzde gezdik
Nefs-i emmare bizi, boğarken Rahman dedik

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
Söke/Aydın


Acınası halimizi Rahman’a arz ettik.
Çok zamanlar elbette fazla ileri gittik.
Göz yaşları içinde tam da diyorken -bittik-..
Ellerimizi açıp huşuyla Rahman dedik..
neneh

Toprağın bereketi Rabb’ten gelen rahmette
Bolluk ve bereketi dilden çıkan şükrette
İnkar eden kulların hesap verir ahrette
Gökten düşen damlalar yağarken Rahman dedik..
Kardelen 1

Yazma gücünü veren biz mi sandın kaleme ?
Bir ulvi güç değil mi son veren her eleme
İnsan ki bir damladan halk olurken âleme
Bir zerreye bin dünya sığarken Rahman dedik.
Mirim