Eğer son ârzumu sorarsan bana
Beni unut; ama bizi unutma!
Unutmak da zaten yakışmaz sana
Beni unut; ama bizi unutma!

Sen sen ol da, bizi unutma sakın
Geçmişi ân; mâziye dalıp bakın
Vuslât bizim için değilse yakın
Beni unut; ama bizi unutma!

Aklına geleyim her an her yerde
Rüzgarda, boranda, tipide, yelde
Bizi unutmamak! senin elinde
Beni unut; ama bizi unutma!

Belki de gözünde ki yaş olurum
Sofranda ekmek olur, âş olurum
Bastığın toprak olur, tâş olurum
Beni unut; ama bizi unutma!

Yalnız kalınca otur da bir düşün
Bitince telâşın, bitince işin
Kıyamam akmasın sakın gözyaşın
Beni unut; ama bizi unutma!

Sır eyle de beni istersen sakla
Zamanlı, zamansız getirip âkla
Gece doğan ây’la, gündüz şâfâkla
Beni unut; ama bizi unutma!

Dersen ki son ârzun, ne dersen iste
Gördüğün surette, duyduğun seste
Aklına geleyim, her bir nefeste
Beni unut; ama bizi unutma!

Olmadı ki olsa, yanında kalsam
Yoksam da yanında, yürekte dursam
Yüreğinde İnce, sızı da olsam
Beni unut; ama bizi unutma!

Sen bu sızı ile, kendini âvut
Mutlu olacaksan, beni de unut
Kalbimdeki köşkü’nü yak, yık, dağıt
Beni unut; ama bizi unutma!

Olamasak da artık biz yan yana
Unuttuysan bil ki kıydın bu cana
Unutulmak çok zor gelir insana
Seni beni unut; bizi unutma!