AZ DÜŞÜN
Yusuf Yılmaz


Sigaramın dumanını ciğerime çektim.
İçimdeki sessiz çığlıkların
Ciğerimi nasıl delip geçtiğini hissetim!
Alışamadım, alışamıyorum;
Yüreğimi niye bu kadar zorladım, bilemiyorum.
Hadi çık bakalım bu kabustan.
Değil mi ki
Yürekler aynı
Aynı hava
Aynı güneş, aynı su,
Aynı yağmur, aynı rüzgar…
Her şey ortak.
Fakat anlamıyorum
İnsanlar arasında bu kadar uçurum neden?
Aynı tasa, aynı vatan, aynı kader…
O zaman
Bu maske, bu riya, bu rol niye?
Düş, umut, sevinç aynı,
Aynı tasa,
Aynı Allaha uzanan ellerimiz,
Dualarımız, yalvarışlarımız aynı yere.
Fakat neden?
Bakışlarımızla cezalandırıyoruz bir birimizi?
Birazcık düşünsek
Belki her şey düzelecek.
İnce ince sevmeli insan:
Kırıp dökmeden
Sabah güneşi gibi tebessüm ederekten
Zaman geri gelmeyecekken.
Ucuza tüketmeyelim geri kalan ömrümüzü
Hayat bu kadar güzelken.