0
Yorum
3
Beğeni
4,5
Puan
403
Okunma
bugün dışarı çıktığım için mutluyum.bir çok tanıdıkla karşılaştım.bir senfoni yorgunu gibi bahara kanatlanmış kuşlarla umutlara inandım.ama savaşın tedirginliği yoktu insanlarda.herkes kendi denizinden bakıyordu karanlığa.işte gün ışığı cömert davaranıyordu aşklara.kırık dökük cüssesiyle yürüyen bir yalnız adamın gölgesinden bakmak güneşe.alışkanlıklar zamanla kazanılmış korkularla yaşamaktır şairlere göre.bu gibi gerçeklerle yaşamak büyütür korkuları.ve aynileşir zamandan anladığımız yalnızlıklar.bu tür hayatın kasvetiyle akşamın ilk ışıkları başlayan bir gece için rüzgarına yakalanmak düşlerin.
taşları seveceksin diyor mimar ağaçları
bir ormanda yolculuğun hazzını veren toprak
çiçeklere dokunan şarkılar gibi
hüzzam içeceksin gün batımından
sanatın tutsaklığını anlatır
içimize sokulmuş sefalet
cenge çıkanları alkışlamış kızlar
kan dökmekle sabrı kutsamış felek
bir tutam uykuyla geçirilen zaman
sabahlamış gibi göğsünde renk armonisi
ne anlatmış kalbine geçen insanlar
dingin bir ruhla bahçelere inen çocuklar
nedim demirbaş
26 ocak 2020
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
