Sen ve ben…
Yani adımız “biz”ken!
Sevgiyle bezenmiş bir şiirdik…
Noktası henüz konulmamış,
Virgüle mahkûm olan bi kaç cümleydik…
İyilikle noktalayacaktık şiiri(bizi)
Belki bembeyaz bi hayalde buluşacaktık…
Ama her ne olursa olsun mutluluk olacaktı son noktamız!
Oysa biz yarım kaldık…
“elveda” deyip gittiğinde,
Üç nokta koydun şiirimize…
_ devamı sana kaldı hadi kolay gelsin yüreğine!
Ve ardından döktüğüm gözyaşım oldu imge!
//////////////////////////////////////

Yaz diyorum bazen,
Hadi tamamla şu yarım kalmış şiiri!
Kalemim susuyor tıpkı yüreğim gibi…
Yazamıyorum…
Başka başlıklar altında başka şiirler,
Ama hepsinde dolu işte “senli” cümleler,
Seni yazıyorum,
Hece hece!
Ama…
Ama bi türlü “ biz” demiyor kalemim…
İlk iki harfte takılı kalıyor, bitiyor mürekkebim…
Susuyorum…
/////////////////////////////////////

Yarım kalan bir ben varım geride…
Bir de içinde “biz” olmayan birkaç cümle,
Baksana!!!
Bir şiire bile sığamadık,
Bir bütün olamadık seninle!
Yarım kaLdık!

__ devamı sana kaldı hadi kolay gelsin yüreğine!