-Sormuşsun...

-Neredeyim, Biliyormusun ?

Gölgesi düşer üstüme Kürt dağının güneş doğarken ,
Batarken de, gavur dağının,
Hep gölgede kalmışım, iki dağ arasında.
Sığmamışım bir gönüle,
Sığınmışım iki dağ arasına.
İki dağ arası ki.. uzun soluklu kederlerin, hüzünlerin, yoksulluğun diyarı...

İki dağ arası ki,
Kaçakçıların ekmeğini bal diye bandığı kanın,
Kanlı cesetlerine mavimsi renkli, dev kanatları ile kara sineklerin çokuştuğu canın,

Dilleri, kederli bir ağıt’a mahirce dönen, yürekleri yanık, benizleri soluk,
Sabırları dağlardan yüce,
Eteğinde namaz kılınası anaların diyarı...

İki dağ arası ki,
Koca gövdesi, nasırlı elleri, içtiği tütünden sararmış bıyıkları ile izzet-i ikram da kusursuz tavırlarını sergilemekten berhudar olan yiğit babaların diyarı...

İki dağ arası ki, aksakallı ihtiyar dervişlerinden derlenmiş menkıbelerin, hikâyelerin çirokların anlatıldığı, sırtımı dayadığımda dinlendiğim efsunlu taşların, leçeliklerin, göz göz fıkırdayan pınarların diyarı...

İki dağ arası ki, bin yıllık yalnızlığımın üstünü kayaçlarla bir perde gibi örten, üzerinde menengiç ve zeytin ve alıç ağacını yeşerten,
Hıyanetin ve çapulcunun uğramaktan imtina ettiği, iyiliğin debreştigi, yürekli karındaşların diyarı...

İki dağ arası ki, "oyy dılemın",
’Ez bımırım’...
Sevdaların,
Sevdalıların,
Sürmeli gözlülerin,
Buğulu bakışlıların,
Çiçekli basmadan dikilmiş mintanda belirginleşen, gül tomurcuğu diri göğüslülerin,

Selvi bedenlilerin ardı sıra ölüme gidenlerin,
Bir işmarına can verilesi güzellerin diyarı...

İki dağ arası ki...
"Sanki!... sanki, her şey mümkünmüş gibi"
İki dağ arası ki...
"Sanki yaşamaya değermiş gibi"
İki dağ arası ki...
"Başımı ak göğsüne yaslamış gibi"

Arif Sami İğde.