Damlanı bile gözden taşırmadım da,
İkide bir içime “doluşum” senden..!
Ben senin adını hiç düşürmedim de,
Kendime bile rezil “oluşum” senden..!

Rengarenk çiçek açan gönlüm çöl oldu,
Hasretin uzağında sevdam yol oldu,
Gözyaşımla sulanan yastık göl oldu,
Her gece uykuları “bölüşüm” senden..!

Kağıt ile buluşur, o da kahırda,
Kalemin de âhı var her bir satırda,
Beni yok sayışların kaldı hatırda,
Derdin derinlerine “dalışım” senden..!

Zaman zaman arayıp yokladın beni,
Bir vakit yüreğinde sakladın beni,
Vebâl yüklü kervana ekledin beni,
Tutam tutam saçımı “yoluşum” senden..!

Gözüm yok şu dünyada istemem onu,
Toprak değil mi bir gün herkesin sonu,
Konuştuğumuz hâlâ hep aynı konu,
Sararan yaprak gibi “soluşum” senden..!

Ayaz vurdu goncalar yüklü dalıma,
Dost ağladı düşmanlar güldü halıma,
Kimler girecek bilmem gayrı salıma,
Kimsesiz garip gibi “ölüşüm” senden..!

Seyyal Tanır