Aşka düçar olan kul serde sefâ süremez,
Yâr için yüreğini söküşünden anladım.
En yakını yitiren uzağını göremez,
Gizliden gözyaşları döküşünden anladım.

Bahar gelir gönlüme tek sen böyle gülünce,
Yokluğun yakar teni uykuları bölünce,
Yaşarken bilinmeyen kıymetli mi ölünce,
Dizlerini döverek çöküşünden anladım.

Sebep bile sormadın giderken ben vedâsız,
Vurdumduymaz sanmıştım seni öyle vefâsız,
Acımış meğer canın değilmişsin cefâsız,
Ardımdan peşim sıra bakışından anladım.

Yarınlara yanında beni götürmesen de,
Kahreden ayrılığı burda bitirmesen de,
Pişmansın biliyorum dile getirmesen de,
Dalıp gözlerime iç çekişinden anladım.

Alev alev yanarken huzur bulmadığını,
Bağrındaki boşluğun asla dolmadığını,
Bu sevdanın sonunun vuslat olmadığını,
Buram buram bir hasret kokuşundan anladım.

Seyyal Tanır