0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
426
Okunma
Merdivenlerin başında,
Öylece beklerdim seni.
Ve sonra,
Gözbebeklerimin tam ortasında,
Ilık bir rüzgâr gibi süzülürdün bir anda.
Güneş utanırdı saçlarından.
Gözlerin değince gökyüzüne,
Gökyüzü kahrederdi maviliğine.
Bense kuru bir can.
Ne güneş kadar güçlü,
Ne de gökyüzü gibi özgür.
Dedim ya, ben kuru bir can.
Rüzgârın kasırga gibi savururdu acizliğimi.
Ve saçların kör eder,
Gözlerinse boğardı beni maviye.
Öylece süzülüp geçerdin yanımdan.
Sen geçerdin de,
Kokunu bırakmazdım hiçbir yere.
Hapsederdim ciğerlerimin,
En derin mahremlerine.
Ve sen bilmezdin hiçbir zaman,
Dersler değişirdi.
Sesler değişirdi.
Hatta tahta silinir,
Yazılar hiç yazılmamış oluverirdi.
Ama bende her şey aynı kalırdı:
Sesler sen.
Dersler sen.
Ve tahtada,
Hep senin alfaben...
V.SORMAZ
5.0
100% (1)
