____Yemin olsun,dargın değilim kimseye
Aşk gönderdi beni,kendi elleriyle....
Yurtsuz yuvasız kaldım "Ankara’da" caddelerde
Demedim,ki "kimsesizim diye kimseye"
Biliyorum, adım gibi biliyorum
Geçer gider birgün,ayrılığın acıları canda
Gün olur,devran döner ...
Siyah beyazlara karışır,beyaz siyahlara
Güneş yeniden doğar dağların ardından
Mevsimler kendini yaşar..
Bana,da,ayrılıktan böyle bir pay kalır...
Yaşarım...
Bende herkes gibi,tuzu ekmeğe banarım
Yangınımıda yağmur sularına sararım...
Belki eskisi gibi koşamam zamanın ardından
Usul usulda olsa "varırım o yolun sonuna"
Biraz daha yaşlanırım .. . . .....
Biraz daha ağarır saçlarım ...
Belki kışlar yanar yüreğimde,yazlar üşür düşümde..
Tükenir gözyaşlarım . . . ... ...
Hafızam eskir,dargın gezerim belki aynalara
Aşınır kaldırımlarım .. . . .
Eskir ömrüm,
Eskir döşeğim,eskir yastığım yorganım
Birgün durur kalırım belki,bir yol ortasında
Gözlerimde "mahmur bir özlem akar" ..
Gönlümde yaralı kuşlar uçar..
Dolanırım bir poyrazın esmer eteklerine
Savrulur,hiç görmediğim memleketlere
Belki,bir sokak dilencisinin ekmeğini bölüşürüm
Belkide bir derviş olurum, Leylası yitik çöllerde...
Gökyüzü inkar eder belki beni tanıdığını
Ay yüzüme bakmaz . . .
Güneş ,sayar belki beni yabancı
Belki ben biraz daha büyürüm,kalbim ise uslanır.. ..
Geçer zaman,geçer yıllar, geçer günler
Bana,da ,aşka yenilmiş bir hazan kalır... .
Susarım yenilmişliğime ...
Gözlerim ağlar!! Ben ağlarım!Kalbim ağlar
Nefesim bedenime dar gelir
Düşer canım iki yana,
Hasta bedenim kendini topraklara sarar .
Kırılgan ayrılık,ruhumla birlikte uçar gider
Ve,ben yiterim ...!!
Koskoca Ankara’da,ölü bir LESKÜY NARUT kalır.!
__
_LESKÜY NARUT