0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
291
Okunma
Mecalimi yolüstü bir konaklama
tesisin en ücra köşesine bırakıp
kalkan otobüse yalnız başıma bindim
ağzımı bıçak açmazdı eskiden
dilim artık keskin bıçaklar gibi
Sabır meyvesinin kabuğunu soyup
yedim bitirdim bir çırpıda
hayrı murat eden kalbimin gözleri oyup
yedirdim bitirttim kapımdaki çakallara
kalmadı hiç azığım
Hucüm emri almış neferler taaruza geçti
bir yolu olmalı yolu nihayete erdirmenin
acizim lakin bilinki bu aciz ser’inden geçti
gayrı yeridir ağız tadıyla delirmenin
aklımın odalarında bu kaçıncı karavana
5.0
100% (3)
