25
Yorum
42
Beğeni
5,0
Puan
654
Okunma

sürgün yalnızlığında
dosttuk toprağın bağrıyla
çıkmaz sokak
kaldırımlarıyla dosttuk
belki de
sesimizi çıkarmamız gerekirken
boşuna sustuk
akıl almaz bir aymazlıkla
öykümüz eklenmişti
kayıplarımızın icmaline
ne zaman bir düşmüşe
elimizi uzatsak
tüm duygular yeşermişti
ne kin kamıştı ortada
ne de kötü emelli bir cin
şimdi uğultusu
siren seslerinin
beynimizi kemiriyor
çaresiz kalmış çocuklar
anne kurtar beni diye feryat ediyor
ya o şaşırmış kadınlar
ya o ümitleri zayi olmuş yaşlılar
siz vicdansızlar
kendinize gelin
bu masum insanlara
daha fazla eziyet etmeyin
5.0
100% (33)