Örümcek ağı sarmıştı her yeri.
Kokuşmuş bir ortamda izmarit arıyordu.
Kısık bir duman, aydınlatıyordu geceyi.
İnceden bir sızı nasırlanmış ayağında…

Umutsuz kırgın masum sarnıç gözleri.
Usulca bir adım attı yalnızlığına titredi.
Yorgun dizlerini, taşımamıştı bedeni.
Eksikti,ezikti,hep yarımdı asil yüreği.
Yumdu masum sarnıç gözlerini...

Bir anne düşledi,sımsıkı sarılan.
Mutsuzdu çaresiz ve alıngan.
İki yüzlü bencil insanlardan koruyan.
Bir anne düşledi,düşlerinde ağlayan…



Anne değilmidir,bir yanımız.
Hani severiz ya kendimizi toz kondurmayız.
Titreriz ya üstüne incitmeyiz kendimizi.
En güzel varlıkları seçeriz ya biz.
Kopartıp atabilir miyiz kolumuzu.
Vazgeçebilir miyiz gözlerimizden…
Kaptan gemisiyle batar ya deryada.
Kopsa da kolumuz,alsalar da gözünü.
Unutabilir mi insan acısını.
Hissetmez mi yokluğunu,acımaz mı yüreği.
Hatırlatırlar ya,hatırlanır ya hatıralarda...



Bir ses duydu kalktı ayağa…
Bir inilti duydu sanki uzaklarda…
Vurdu kafasını örümcek kaplı duvarlara.
Kan damladı gözlerinden,usulca.
Bir anne,vardı derinlerde.
Haykırdı,haykırdı tek dişiyle
Annee….