2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
360
Okunma
GARİP YOLCU
Bir damla gözyaşı düştü,
Bir avuç Kara Toprağa!
Sevgi tohumları serpildi,
Gönüller bayram etti,
Dert elem keder geride kaldı,
Güneş " merhaba" dedi
İnsanoğlu denen varlığa!
Kalpleri sımsıcak ısıtan,
Gönülleri deli deli coşturan,
Gözyaşında değildi marifet
Asıl mucize İnsanlıktı!
Adem denen varlık
Ağlamayı değil gülmeyi anımsamıştı!
Kara toprak yedi güller verince...
Sevmek, sevilmek değil miydi?
Herşeyin baş tacı!
Kin, nefret kime ne kazandırdı?
En sonun da hatırlamıştı garip yolcu,
" Kişinin süsünün yüz,
Yüzünün süsünün de göz" olduğunu
Geçde olsa öğrenmişti,
İçten gülmeyi ve bakmayı..!
23.02.2022 Andırın P.ÇETİN
5.0
100% (5)
Cevap Yaz