Hayatın anlamını sorgulamaya hangi ömür yeter
Platon’un ömrü yetmiş mi ki
Benim ömrüm yetsin

‘Bir mağaranın duvarına dönük bir şekilde
Zincirlenmiş insanlar
Sadece çıkış kapısından
Duvara yansıyan gölgelerin gerçekliğine inanırlarmış’ fikrinin
Bazılarının tuhafına gitmesi tuhafıma gider

Bir gün içlerinden biri kırarak bu zinciri
Görse gerçek dünyayı
O ana kadar gördüklerinin hepsinin
Birer yalan olduğunu anlayacaktır
Hiç tereddüt etmeden

Bu yaşamdan sonra
Ecelle başlayan
Başka bir âlem olduğunu biliyorum
Yaptığım zerre miktarı her şeyin kayıtlı olduğunu da
Şeksiz şüphesiz

‘Universe’ten ‘metaverse’e yolculuk eden insan
Özgürleştim diye haykırarak
Mağaradaki zincirlerinden kurtulduğunu sanırken
Kendi rızasıyla koşa koşa binlerce yeni zincire bağlanır
Kıpırdamamak ve hiç nefes almamak üzere

Yaşamasının bir amacı olmalı insanın
Amacın yapışmadığı yerleri zincirler kaplar
Üzerinde çıktığı mağaradakinden daha çok zincir kaplı iken
Tekrar geri dönse kurtulduğu mağaraya
Söylediklerine kim inanır

Gerçeğinden ve organiğinden çoktan uzaklaştırılmış
Sanal bir dünyanın kölesi olan beşer
Zincirlerini kırarak
Kişisel bir krallığa geçiyorum diye düşünür.
Oysa aklı bu kadar kelepçeye bağlı iken
Anne ve baba hatırını bilmeyen
Geçmişiyle tüm bağlarını koparmış
Öz bakımını yapmaktan aciz zavallı bedenler
Bu krallıkta sınırsızlığa ne kadar ulaşabilir

Artırılmış bir gerçeklik içinde
Sanal bu mutluluğun ve anlam(sızlık) dünyasının tam ortasına
Hapsolmak bu olsa gerek

Seğmenoğlu (Dr. Osman Akçay)