Vazgeçersin bazen
Sevmediğinden değil
Yorulduğundan vazgeçersin

Yorgunluk öyle sarar ki bedenini
Kemiklerinin her hücresinde hissedersin
Yalnızlığı
Boşa harcadığın zamana yıllarına yanarsın
Her aynaya baktığında
Dolar gözlerin
Kelimeler yetmez anlatma acılarını
Geçmişin acısı
Yüzünde çizgi çizgi belirince
Oturur ağlarsın çaresizliğine
Ne sesini duyan olur
Nede göz yaşlarını silen
Sonra anlarsın hayatın ne kadar anlamsız
Ne kadar acımasız olduğunu sende anlarsın


Vazgeçersin bazen
Her şeyden herkesten
Hatta kendinden bile vazgeçersin
Yaşamaktan değil yorulduğundan vazgeçersin
Hayatın acımasız tokadını yedin mi
Sende anlarsın hayatın yalan
Ölümün ise vuslat olduğunu
Sende anlarsın



Her zaman sevmediği için vazgeçmez insan.
Bazen yorulur bazen de kırılırsın..
Bazı gidişler deyse yüreğini geride bırakır öyle gidersin. . .
Bazen sevmediğinden değil,
Mecbur bırakıldığından için vazgeçersin...
Vazgeçersin her şeyden
Aldığın nefesten taşıdığın o tatlı candan
Sende vazgeçersin
Benim vazgeçtiğim gibi her şeyden

Bazen, düşlerini taşımaya
Gücü yetmez insanın;
Kendine bile sezdirmeden
sessiz sedasız vazgeçersin.
Vazgeçersin sevmekten
Vazgeçersin tanıdığın herkesten
Vazgeçersin taşıdığın bu candan
Vazgeçersin bir gün
Benim gibi vazgeçtiğim her şeyden
Sende vazgeçersin