Kara kalem hep mi kara yazar kaderi?
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.
Rabbim verdikçe vermiş ki kederi..
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

Ne kara saçlarında belikler ördün.
Ne birgün güldün, nede gün gördün.
Yıllarca itildin, kakıldın hor görüldün.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

Yıllarca kurumadı hiç gözünün yaşı.
Felek elinden almış gavim gardaşı.
İçi dert doldu, olmadı ki bir sırdaşı.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

İyi gününde saldılar bağa bostana.
İş umur omzunda elinde testi suya.
Kahpe felek son günde yatırdı yatağa.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

Deli divane dolandın kızım oğlum diyerek.
Görmedim ki seni bir gün gülerek.
Günlerin geçti evlatlarına dua ederek.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

Hesabı yapılır oldu saatin dakkanın.
Nede çabuk unutuldu bak yaptıkların.
Çile dertle yetiştirdiğin biz evlatların.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam.

Bunda gayri bitti, varıp kapın çalamam.
Anaa diye seslensem sesim duyaman .
Kırıldı kollarım artık boyun saramam.
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam

Garip Şenol derki yaralıydı zati yüreğim.
Şimdi parçalandı kan damlıyor ciğerim.
İçim dert dolu, derdim kime diyeyim?
Hem yetim, hem öksüz, hemde garip anam