Kandil kandil yıldızlar kıpırdar gözlerinde,
Bir yanar, bir söner,
Sanırım; mevsimler döner...

Bazen, umut rengine döner gözlerinde yıldızlar,
Bahar gibi bakarsın.
Cemreler düşer yüreğime bakışlarından,
Su yürür damarlarıma,
Taze sürgünler filizlenir fışkırır,
Sevdâ, bir sarmaşık olur; coşar, sarar bedenimi...
Aşk şarkılarıyla cıvıldaşır gümüş kanatlı kuşlar,
Kıraç topraklar, gözümde hep yeşilcesine;
Yaşımdan yıllar eksilircesine...

Bazen, bir Temmuz bakar gözlerinden; sıcak,
Huzur renginde,
Mavisi, denizler kadar engin, gökler kadar sonsuz,
Isınıverir yüreğim,
Yaz günleri düşer gönlüme, dudaklarının özlemi düşer,
Yanar...Yanar yüreğim, kavrulur
Gözlerimden, seninle dolu anılar akar;
Gözlerim dalgın,
Gözlerim baygın,
Gözlerim sarhoş bakar...

Bazen, bir sis kaplar bakışlarını,
Hüzün rengine bürünür gözlerin.
Sararır yapraklar birden,
Geçmişten kalma bakır rengi güzler depreşir gönlümde,
Diyemem “Başını dayayıp omzuma, bir deniz kıyısında
Birlikte Eylül mehtapları seyredelim” diyemem...
Acılar duyarım derin,
Beni sensiz koyan kadere kahrederim,
Kaybolurum, giderim...

Ve bazen şimşekler çakar gözlerinde,
Fırtınalar kopar bakışlarında,
Karlar yağar, buz kesilir yüreğim,
Gözümde yaşlar donar.
Kar tutmuş dallarıma, üşümüş kuşlar konar, okşayamam,
Gözlerin, buz tutmuş çaresizlikler döker üstüme,
Karakış, karabasan gibi çöker üstüme...

Acırım sensiz geçen mevsimlere,
Gözlerinde yanmayan yıldızlara şaşarım;
Ömrümün dört mevsimini
Gözlerinde yaşarım...

(02/08/2008) Ünal Beşkese