4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
375
Okunma
YOL
Yusuf Yılmaz
Her nedense
Toprak ve çiçek kokusu vurdu burnuma!
Her gün dört duvar arasında;
Başını kah pamuklu yastıkta,
Kah mutfaktaki leziz yemeklerde.
Akşam perdeyi kapatırken,
Sabah açarken,
Hep aynı manzara...
Cemre günleri yaklaşıyor
İçim içime sığmıyor.
Kendi kendime bir isyan çıkarıp
Devrim mi yapmalıyım?
Çocukken okuduğum
O masal kitabına...
Dağları evi,
Taşları yastığı,
Çimenleri yatağı,
Bulutları yorganı,
Pınarları durağı
Ve her sabah
Gökyüzünü maviye boyayan
Çobana...
Dönerli bir taş koltuğa oturup
Mis gibi havayı teneffüs edemedik
Koyunların melemesini dinleyemedik
Köpeğin başını okşayamadik
Kuşların kanat çırpışlarını seyre dalamadık
Çoban kadar olamadık!
5.0
100% (6)
Cevap Yaz