Gönül isteyince her şey çırçıplakta
Akıl isteğinde de neden ki göz kapalıdır
Kendisi bile şaşmaz mı
Bilinmez bir boşluğun cazibesine kapılınca
Aklın köprüsünü reddetmek değil midir bu aşama
Aşkta bile
Akıl hak ve hukuk içinde bir düzen isterken
Gönül ise her önüne gelende şaşmaz mı
Onun içinki gönlü akıldan üstün görme

Elbette ki
Tutku bir anlık şapşallıktır
Kapılanlar kapışılanlar tarafından kullanılacaktır
Çokta uzun sürmez
Bu süreç aklı başta devşirinceye son bulacaktır

Bir gün gelecek ki bir anda sersemce uyanacağız
Besili inekler gibi sağıldıktan sonra
Belki de vedasız bir biçimde
Belki de kaçarak
Sadece izlerini bırakarak içimize
Belki de aniden
Çıkarılacağız o gönlün lügatinden
Aklı olmayan gönlün sızlanmaları içinde kalarak
Yara ise yaradır iyileşse bile derin bir iz bırakır
Unutulurda geçer gider sanma
Takılı kalır gönlümüzün en derin bir köşesinde
Akıl yine şaşıp ta kalacaktır bu sapık gönle

Aptallık aklın tutsak hali değil midir
Muhayyilesi kayıp kişinin düşüncesi de kıttır
Eşi emsali olan gerçeğe değil
Eşi ve emsali olmayan boşluğa tapınılır
Son çırpınışlar fayda etseydi
Yaşama sil baştan geri dönüle bilinemez miydi

Gönül bu
Bir faydası olsaydı önce kendine olurdu
Akıl ve havsalanın almadığı ne var ki bu dünyada
Akla söveni görmedim de gönle küfür dağ kadar
Tabi ki ta aklına senin diyen beyinsizler hariç
Gönül yerine ters kapı çaldıklarını bile bilmezler

Başta çokta belli etmez acıyı açılan yara
İçin için kanadıkça soğutur kendini
Bir bıçak gibide giriverir
İşteki o zaman gelmiştir
Aklına baş vurur insan geceleri
Ortada bir çözüm kalmadıktan sonra
O gönle ne olur bilinmezde
Aklımız hep yerindedir
Akıl ne denli ılıman ise gönül o denli soğuktur

Ah bir bilinse nefsimizin gönlümüzü kışkırttığı
Bu soğukluğun insanın feleğini şaşırttığı…


AZAP...(Kadri Atmaca) 17.02.2022