Ben kendimi, gözlerinde, kaybettim
Seni görmediğim, günüm geçmiyor
Vuruldum mu nedir, kendime n’ettim
Benimde bu halim, gözden kaçmıyor

Şu ömrümü, ben yoluna, adarım
Tutuldum delice, daha ne derim
Hülyalara, dalıp dalıp, giderim
Lal oldu şu dilim, bıçak açmıyor

Engel olamam ki, taşan bendime
Bilirsin bağlıyım, söze, andıma
Neden diye, hep sorarım, kendime
En güzel gül bile koku saçmıyor

Güzelliğe bakan, her baş dönmeli
Seven kalpler, ateşinde yanmalı
İllaki kadehi, hep yar sunmalı
Deli gönül başka, bâde içmiyor

Sevdalar hep vardı, hem de kaç asır
Seven yürek ise, canana esir
Öyle bir sevda ki, bilinmeyen sır
Bilenlerden, haber bile, uçmuyor

Gülünce yüzünde, gamze gül açsın
Lavanta boy atsın, kokular saçsın
Yürek denen uzuv, yeter ki seçsin
Gönül bile, en iyiyi, seçmiyor

Lüzumsuz yâr oldun, o sana yar mı
Her seven sen gibi, aşktan bizar mı
Ne zaman ne olur, bir bilen var mı
Hiç kimse sevdaya, ömür biçmiyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ