9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
820
Okunma

Doğuştan yetim kalmıştı, yıllar önce,
Ağladı durmadan, serpilip büyüdükçe.
Kaderde gülmüyordu ona,
Artık o bir zavallıydı işte.
Üstünde paramparça olmuş elbiselerle,
Sokak, sokak geziniyor, kimsesi yok niye.
Kalbinde bir elem, ruhundaki fırtına ile,
Yapayalnız kaldı, çaresiz bir şekilde.
ZALOĞLU